"Decatarse do terrorífico das miñas percepcións supoño que é completamente imposíbel; a pesares do cal a curiosidade por me adentrar nos misterios desas rexións tenebrosas dominábame aínda por riba da miña desesperación, e congraciaríame cos aspectos máis abominábeis da morte. E palpábel que estámonos achegando cara algún coñecemento estimulante -algún segredo que non pode ser compartido e no que o seu cumprimento atinxe a destrución. Se cadra esta corrente guíanos cara o mesmo cerne do Polo Sur. Debo confesar que unha suposición en aparencia tan absurda ten todas as probabilidades o seu favor..."
(Mensaxe atopada nunha botella, E. A. Poe)
Cantas memorias volven dende aqueles días en que lin por vez primeira os contos de Poe nunha traducción de Cortázar na vella Alianza Editorial -dous volumes-, cunhas tapas de Daniel Gil. Esa cita (e esa foto) invitan outravolta a esa páxinas magnéticas. Unha aperta.
ReplyDelete