Pel de Mazá

¡CALOR DA TÚA PEL¡ Calor do centro,
do miolo ou volcán fonte da vida,
desde o fondo da terra coma lava,
ou dos raios do cosmos, dos cometas
a percorrer as tenzas do universo,
a desterrar friaxes e negruras.

Este quentor que tes é mel en lume,
ouro do sol, da vida, do entusiasmo.
Fai vibrar, fai cantar, erguer, dar pulo,
ponlle valos á morte e á tristura.

Esta mornura impulsa, move os mùsculos,
ponme tolo a brincar coma un cabuxo
na harmoniosa paisaxe do teu corpo,
por montes, por turxencias, polpas, dunas.

Esta pel que se acende é unha arpa
de finísimas cordas que acariño,
onde soa profunda, estraña música.

(Bernardino Graña, "Calor da túa pel"
do libro Sen sombra e sen amor)

Acoutación fotográfica: A mazá topeina así pousada, non hai ningunha montaxe agás, como é obvio, o collage.