Pérez Esquivel en Massó

Neste vídeo podemos escoitar as palabras que o premio Nobel da Paz, Adolfo Pérez Esquivel, que viña acompañado pola súa dona, dixo ao pé da torre da antiga nave industrial de Massó, no epicentro do conflito que alí se desenvolve dende hai xa catro anos, na súa fugaz visita a Cangas nesta terza feira (14-7-09) as cinco da tarde.
Palabras de apoio e solidariedade coa loita que o pobo de Cangas, organizado arredor do Foro Social, mantén para evitar que nese mesmo lugar se constrúa un porto deportivo e unha urbanización de alto copete, promovidos polo "capital especultivo", empregando palabras do propio Esquivel. Destruíndo da mesma tacada un rico banco marisqueiro e o fermoso parque que con árbores senlleiras rodea a factoría, catalogada esta, aínda mais, como ben de interese arquitectónico-cultural. El, que tamén é un arxentino de raíces galegas: seu pai era un mariñeiro de Combarro emigrado, tivo palabras de alento para cos mariñeiros cangueses que, impotentes diante da desfeita, ven como se destrúe o seu arraigado medio de vida ("ese banco deu de comer a moitas familias" din eles) a cambio de nada, en fin, outro Prestige soterrado. Só que, desta volta, o barco que se afunde -os Bancos e as grandes Construtoras (destrutoras acáelle mellor)- regan directamente "os seus fíos de plastilina en estiramento vertical" dende terra e cómprelles facer o papel de bos nos grandes medios de comunicación, no entanto e coma sempre, as diferentes administracións miran cara outro lado ou apoian, directamente, a cementación da ría.
Como aconsellou o Esquivel, aprendamos a respectar á Pacha Mama, que así lle din na Arxentina a Terra Nai.